The Cathedral’s pastors and deans number among them a distinguished procession of Orthodox clergymen who have served devoutly from the modest beginnings in 1908 through years of difficulty and years of glory. Serving in the multifarious capacity as leader of the faithful and guardian of our ethnic heritage, the Cathedral Pastor aspired to serve his holy calling in the Lord and minister to his flock in the manifold way of required of him, keeping the keel balanced despite the varying whims of the community's interests of the moment. 

Theofan Noli was of course our first pastor and around him gathered some of the leading and most influential leaders of the community. His guidance bridged the years of intense nationalism and awakening through the times of “Americanization” and he is widely considered a prophet of an Orthodox Church in America which would be truly indigenous to our continent. He traversed the period when the need for literature--liturgical and secular--in the Albanian language was needed and he provided it. He saw newer generations raised with English as their mother tongue, and he provided for us also with a treasure-trove of Orthodox Church books widely used by every Orthodox Church around the country. 

The Reverend Father Naum Cere, our pastor in the days when Fan Noli was traveling the globe on Albania's behalf, was a noted iconographer in his own right.

 The Reverend Damian Angeli was ordained a priest in 1883, one year after Fan Noli’s birth, and served our community during the period when Boston's lofts four flights up served as gathering places for the earliest immigrants.

Some of our pastors served not only us, but also were instrumental in forming the Autocephalous Orthodox Church of Albania. At.Stathi Melani journeyed from Boston to Albania in 1918 and in that year was martyred for attempting to serve the Divine Liturgy in the Albanian language. His martyrdom prompted many heroic, popular ballads during the 1920’s which are still sung to this day; and his children and grandchildren are now part of a newer generation of Orthodox Christians still worshiping at Saint George Cathedral. 

The Very Reverend Nikolla Christopher holds the honor of being the very first Albaian immigrant to settle in America in 1886. His grandchildren and great-grandchildren still play an active role in community affairs. 

While a priest, Bishop Agathangel Camce served as the right hand to Father Theophan during the formative years. Later, he travelled to Albania and together with Father Vasil Marko attended the Congress of Berat in 1922 which proclaimed the Autocephaly of our Church in the homeland. 

Later in 1929, he was consecrated Bishop of Berat in Albania and continued to maintain an active correspondence with Theofan Noli through the 1930’s, and 40’s. He was in fact the primary liaison between Archbishop Kristofor Kissi, Primate of the Church of Albania in the 1930’s and Metropolitan Theofan in the United States. 

The Reverend Father Dhosi Katundi served devotedly and in 1935 was called to form our daughter parish of Saint John the Baptist.

Some of our pastors were not ordained by Metropolitan Theofan. While Fan Noli was in Europe for example, our continuing links with the Russian Church sustained the community with the essential elements which only the episcopate may provide. The Very Reverend Vani Chani was ordained by Archbishop Alexander in New York and served faithfully at Saint George Cathedral until his death. His wife, Prifteresha Efsevi Chani was among the founders of the Daughters of Saint George. 

The venerable Archimandrite Thimi Theodos is usually associated with our parish of the Assumption in Worcester. However, he was devoted to Metropolitan Theophan and served in the period of transition between our church on Emerald Street and the acquisition of our Cathedral on East Broadway in South Boston. Father Thimi was credited by Fan Noli with the successful introductory drive for funds in this endeavor. 

The first first five decades were not easy ones; clergy lived in simple dwellings from day to day on very modest stipends. Often they became, willingly or unwillingly, the subjects of internal controversy or pawns in ethnic political struggles which blighted the community from time to time. But most of all they served steadfastly as servants of God, attempting to teach without condescension, pointing to the Kingdom not of this world.

Visitors to the Cathedral are often struck by the fact that our House of Worship evokes a comforting feeling of warmth as well as majesty. This is in part due to the extraordinary beauty of its icons, murals, and the sculptured quality of the Sanctuary. These elements were carved by craftsmen from within our community. The iconostasis was carved by Usta Dhimitri in 1922, and is considered one of the most evocative altar pieces in the Western Hemisphere. The large icons were painted by the iconographer Nicholas Zengo, and the smaller ones by Thomaidha Kiatos. 

Pastorët dhe dekanët e Katedrales janë mes tyre një procesion i shquar i klerikëve ortodoksë që kanë shërbyer me devotshmëri nga fillimet modeste në 1908 përmes viteve të vështirësisë dhe viteve të lavdisë. Duke shërbyer në cilësinë e shumëllojshme si udhëheqës i besimtarëve dhe kujdestarëve të trashëgimisë sonë etnike, Pastori i Katedrales aspironte t'i shërbente thirrjes së tij të shenjtë në Zot dhe t'i shërbente kopesë së tij në mënyrën e shumëfishtë që i kërkohej, duke e mbajtur vazën të ekuilibruar pavarësisht nga ndryshimet tekat e interesave të momentit të komunitetit. 

Theofan Noli ishte sigurisht pastori ynë i parë dhe rreth tij mblodhën disa nga udhëheqësit kryesorë dhe më me ndikim të komunitetit. Udhëzimi i tij kapërceu vitet e nacionalizmit intensiv dhe zgjimit në kohërat e "amerikanizimit" dhe ai konsiderohet gjerësisht një profet i një Kishe Ortodokse në Amerikë e cila do të ishte me të vërtetë autoktone në kontinentin tonë. Ai përshkoi periudhën kur duhej nevoja për letërsi - liturgjike dhe laike - në gjuhën shqipe dhe ai e siguroi atë. Ai pa breza të rinj të rritur me anglishten si gjuhë amtare, dhe ai siguroi për ne gjithashtu një thesar me libra të Kishës Ortodokse të përdorur gjerësisht nga çdo Kisha Ortodokse në të gjithë vendin. 

I nderuari At Naum Cere, pastori ynë në ditët kur Fan Noli po udhëtonte nëpër botë për llogari të Shqipërisë, ishte një ikonograf i shquar më vete.

 Reverend Damian Angeli u shugurua meshtar në 1883 - një vit pas lindjes së Fan Nolit - dhe i shërbeu komunitetit tonë gjatë periudhës kur katër fluturimet e larta të Bostonit shërbyen si vende grumbullimi për emigrantët më të hershëm.

Disa nga pastorët tanë kanë shërbyer jo vetëm ne, por gjithashtu kanë qenë të dobishëm në formimin e Kishës Ortodokse Autoqefale të Shqipërisë. Atë Stathi Melani udhëtoi nga Bostoni në Shqipëri në 1918 dhe në atë vit u martirizua për përpjekjen për të shërbyer Liturgjinë Hyjnore në gjuhën shqipe. Martirizimi i tij nxiti shumë balada heroike, popullore gjatë viteve 1920 të cilat këndohen edhe sot e kësaj dite; dhe fëmijët dhe nipërit e tij tani janë pjesë e një brezi të ri të të krishterëve ortodoksë që ende adhurojnë në katedralen e Shën Gjergjit. 

Shumë i Nderuar Nicholas Christopher mban nderin të jetë emigranti i parë shqiptar që vendoset në Amerikë në 1886. Nipërit dhe mbesat e tij ende luajnë një rol aktiv në punët e komunitetit. 

Ndërsa ishte një prift, Peshkopi Agathangel Camce shërbeu si dora e djathtë për At Theophan gjatë viteve të formimit. Më vonë, ai udhëtoi për në Shqipëri dhe së bashku me At Vasil Marko morën pjesë në Kongresin e Beratit në 1922 i cili shpalli Autoqefalinë e Kishës sonë në atdhe. 

Më vonë në 1929, ai u shugurua Peshkop i Beratit në Shqipëri dhe vazhdoi të mbante një korrespondencë aktive me Fan Nolin gjatë viteve 1930 dhe 40. Ai ishte në fakt ndërlidhësi kryesor midis Kryepeshkopit Kristofor Kissi, Primat i Kishës së Shqipërisë në vitet 1930 dhe Metropolitit Theophan në Shtetet e Bashkuara. 

I Shenjti At Dhosi Katundi shërbeu me përkushtim dhe në vitin 1935 u thirr për të formuar famullinë e vajzës sonë të Shën Joan Pagëzorit.

Disa nga pastorët tanë nuk u shuguruan nga Metropolitani Theophan. Ndërsa Fan Noli ishte në Evropë për shembull, lidhjet tona të vazhdueshme me Kishën Ruse e mbështetën komunitetin me elementet thelbësore që vetëm episkopata mund të sigurojë. Shumë i Nderuari Vani Chani u shugurua nga Kryepeshkopi Aleksandër në Nju Jork dhe shërbeu me besnikëri në Katedralen e Shën Gjergjit deri në vdekjen e tij. Gruaja e tij, Prifteresha Efseve Chani ishte ndër themeluesit e Bijave të Shën Gjergjit. 

Arkimandriti i nderuar Thimi Theodos zakonisht shoqërohet me famullinë tonë të Fjetjes në Worcester. Sidoqoftë, ai ishte i përkushtuar ndaj Metropolitit Theophan dhe shërbeu në periudhën e tranzicionit midis kishës sonë në Emerald Street dhe blerjes së Katedrales sonë në East Broadway në South Boston. At Thimi ishte kredituar nga Fan Noli me hyrjen e suksesshme hyrëse për fonde në këtë përpjekje. 

Pesë dekadat e para nuk ishin të lehta; klerikët jetonin në banesa të thjeshta nga dita në ditë me pagesa shumë modeste. Shpesh ata u bënë, me dëshirë ose pa dëshirë, subjekt i polemikave të brendshme ose pengje në betejat politike etnike të cilat hidhëronin komunitetin herë pas here. Por mbi të gjitha ata shërbyen të patundur si shërbëtorë të Zotit, duke u përpjekur të japin mësime pa mëshirë, duke treguar Mbretërinë jo të kësaj bote.

Vizitorët në Katedrale shpesh janë të habitur nga fakti që Shtëpia jonë e Adhurimit ngjall një ndjenjë ngrohtësie ngrohtësie si dhe madhështie. Kjo pjesërisht për shkak të bukurisë së jashtëzakonshme të ikonave, pikturave murale dhe cilësisë së skulpturuar të Shenjtërores. Këto elemente u gdhendën nga zejtarë nga brenda komunitetit tonë. Ikonostasi u gdhend nga Usta Dhimitri në 1922 dhe konsiderohet si një nga pjesët më të ndjellshme të altarit në hemisferën perëndimore. Ikonat e mëdha janë pikturuar nga ikonografi Nicholas Zengo, dhe ato më të vogla nga Thomaidha Kiatos.